چرا ما ترنس ها خودمان را باور نداریم ؟!

[Mahsa-B]

چرا ما ترنس ها خودمان را باور نداریم ؟!

من هر سايتى يا وبلاگى كه براى ترنسها ميرم كه معمولا يك نفر مدير اون سايته ميبينم اكثرا دارن ناله ميكنن ميگن ما بدبختيم ما بيچاره هستيم اواره ايم. واقعا ادم اينا رو ميبينه افسرده ميشه. چرا هيچ كس از ديد مثبت به اين قضيه نگاه نميكنه.
 شما فكر كن يه جوان ١٤ ساله باشى كه تازه متوجه شده كه نه گى هست نه زنونه پوش بلكه يه ترنسه، حالا فكر كن اين ادم بخواد بياد تو اينترنت دنبال ادمايى مثل خودش بگرده يا جايى پيدا كنه كه به سوالاش جواب بده ،

اونوقت با حجم عظيمى از سايتاى ايرانى روبرو ميشه كه همشون دارن از نااميدى ميگن، همشون دارن ناله ميكنن كه ما چقدر بيچاره ايم، ما هيچ اميدى نداريم و ....
بابا به خدا اينجورى هم نيست. وقتى ما به خودمون باور نداريم، وقتى اميد نداريم ديگه از بقيه چه انتظارى داريم؟ چرا ترنس بودن رو يه موقعيت نميبينيم؟ كدوم دختر عادى ميتونه مثل يه ترنس ام تو اف قشنگ پسرا رو بشناسه يا بر عكس؟

كدوم دخترى مثل يه ترنس ام تو اف ميتونه احساسات كامل داشته باشه؟ كدوم دخترى يا پسرى ميتونه مثل يه ترنس بلد باشه چجورى رفتار كنه تا جنس مخالفش عاشقش بشه؟


چرا فقط نشستيم دهنمون رو گرفتيم سمت اسمون ميگيم خدا بده؟ فكر ميكنيم مثلا اگه شرايط سخت مجوز گرفتن رو گذرونديم خيلى كار شاقى كرديم؟ هر قشرى تو زندگيش سختى خودشو ميكشه. ولى تنها گروهى كه من ديدم سراسر از نا اميدى حرف ميزنه و به همه بدبين فقط ترنسا هستن.

تنها راه زندگی ما ترنس ها امید به فردای بهتر و حرکت به جلو با صبر و استواری هست و میدانم که در این راه موفق میشویم زیرا که خدا با ماست.